Wie had kunnen denken dat het jubileum jaar op Les Gonies zo’n bijzonder extra randje zou krijgen. Wij niet in ieder geval! Wij hadden het ons anders voorgesteld. Maar zo zie je maar, het leven laat zich niet plannen. 🙂
Op dit moment is het rustig op Les Gonies, behalve wij vieren is er niemand en dat zal nog een tijdje zo blijven.

We zijn het jaar goed gestart. De boekingen kwamen lekker op gang, de aanmeldingen voor de workshops liepen fijn, de hulptroepen voor de voorbereidingen waren ingepland en toen waren daar de maatregelen als gevolg van het corona virus. Frankrijk ging op slot. We kwamen in een surrealistische situatie terecht. Alsof we onderdeel uitmaken maken van zo’n science fiction film die we wel eens op televisie gezien hebben.

Het voelt dan ook wat vreemd om ‘gewoon’ bezig te zijn met de dagelijkse werkzaamheden hier terwijl we weten dat om ons heen alles platligt en er zoveel mensen op de pauzestand thuis zitten, ziek zijn (en overlijden). Hoe het zich allemaal gaat ontwikkelen… geen idee, maar we vertrouwen erop dat het goed komt. Het toeristenseizoen zal mogelijk vertraagd op gang komen en wat langer doorgaan, maar misschien is dat meer gebaseerd op wat we hopen. 😉

Ondertussen vermaken wij ons hier opperbest. We klussen, boeren en tuinieren er lekker op los. Er is meer en meer vraag naar de producten van het land en er is zoveel vraag naar eieren dat de kippen er bijna niet tegenaan kunnen leggen. Ook de vraag naar vlees is enorm. Heel begrijpelijk natuurlijk, het is lekker en mensen worden zich een rap tempo bewust van de kracht en de noodzaak van gezonde voeding. Iedereen wil immers gezond blijven toch. Wel jammer, dat ook het restaurant voorlopig gesloten moet blijven, zeker nu met de Pasen in het vooruitzicht. We gaan maar over op virtuele proostmomenten en gezinsmaaltijden met beeldcontact erbij.

De natuur trekt zich niks aan van deze situatie, het doet gewoon wat het te doen heeft in deze lente. Het gras groeit als een malle en Marcel heeft de Toro (zitmaaier) dan ook alweer een aantal keren van stal kunnen halen. De tuintjes en het grasveld van de camping liggen er alweer mooi bij. Wel jammer dat de stilte doorbroken wordt door het lawaai van de Toro en de bosmaaier, hahaha. Het geluid van grasmaaiers en zagen is sowieso het enige geluid wat we nu met regelmaat horen, nu mensen thuis moeten blijven.

Mirella daarentegen, heeft hele andere uitdagingen. Ze kan zich soms maar met moeite losrukken van het heerlijke puppy-teckel-grut wat hier rondspringt. Sinds een week of 9 lopen er op Les Gonies puppy-teckels. Veel puppy-teckels! Het was de bedoeling dat dit puppy-grut in deze weken af zou reizen naar hun nieuwe baasjes, en ook dat laat nu op zich wachten. Maar ja, de moestuin vraagt ook haar aandacht. Ploegen, zaaien, poten, onkruid verwijderen. Oja, en stenen rapen! Je blijft hier stenen rapen voordat er wat in de grond kan. Maar… als alles goed gaat komt er mooi oogst aardappels later dit jaar.

Terwijl de deuren van de gîtes nog dicht blijven omdat er nog geen gasten door mogen wordt er stevig doorgewerkt om een nieuwe gîte te realiseren. Dit jaar nog niet beschikbaar voor gasten, maar het ligt in de planning dat dit vanaf volgend jaar wel zo is.

Verder laten wij ons verwennen door het zonnige lente-weer. Onze gezichten zijn al lekker gebronsd en het is heerlijk om aan het einde van de middag de werkdag op de camping af te sluiten. Met een hapje en een drankje genieten van de ondergaande zon. Hoe fijn zou het zijn als we dat snel weer live met jullie mogen delen.

Zorg goed voor jezelf en elkaar en we hopen dat we jullie gezichten binnenkort (weer) kunnen zien hier op Les Gonies!